Synopsis

Een onophoudelijke stroom van afgedankte honden, katten en konijnen zet de liefdevolle band tussen mens en dier binnen de muren van het dierenasiel op spanning; huisdieren zijn levensgezellen, maar ook statussymbolen, waar mensen steeds hogere eisen aan stellen. Met aandachtige verzorging en training worden de kanshebbers door gedreven medewerkers en toegewijde vrijwilligers weer opgeknapt en klaargestoomd voor een juiste match met een nieuwe baas; in de opvang draait alles erom de verschoppelingen een nieuw thuis te geven. Maar wat te doen met de buitenbeentjes?

In een wereld vol leed bokst een kleine gemeenschap van kwetsbare dieren en mensen tegen een tijdgeest, waarin liefde en mededogen langs de meetlat van de consument ligt. Huisdieren zijn levensgezellen, maar ook statussymbolen, waar mensen steeds hogere eisen aan stellen. Aan de hand van een onophoudelijke stroom afgedankte huisdieren zijn we getuige van het dagelijks leven in een dierenasiel. Vanaf het moment dat een dier aankomt, van de testen, de keuringen en het wankele herstel tot aan het moment dat ze gezond naar een nieuw baasje kunnen, of niet meer te redden zijn en “de commissie ingaan”.

“Hoor je dat geluidje? ‘Br. Gr. Kn.’ Schrijf op,” dicteert Marjorie haar collega. “Anders wordt het niet meegenomen in het plaatsingsgesprek. En dan gaat ie bijten, en dan is het een rothond”. Het bestaan in de dierenopvang roept vragen op over de verhouding tussen mensen en huisdieren. “Buiten is het gewoon alsof er een schuif opengaat, van kill en attack,” vertelt de nieuwe eigenaresse die Gijs toch niet kan houden. Of “’t Is ineens knak in elkaar en hij had ‘m vol op zijn hoofd te pakken,” als een baasje afstand komt doen van Rambo. Wie is verantwoordelijk voor de zorg voor dieren die door onkunde of moedwillige mishandeling beschadigd zijn geraakt?

Maar, via de dieren, ervaren we vooral de liefde en de zorg van het personeel. “Het is met mij goed gekomen, dus met jou komt het ook goed.” We ontdekken wat medewerkers drijft om in het asiel te werken en hoeveel kennis, liefde en geduld ze opbrengen. De vrijwilligers Ernie en Astrid van de konijnen, en Yvana en Tilly bij de poezen. “Ik snap je helemaal, een beetje vertrouwen kwijt.” We zien hoe verzorgers stank en agressie trotseren om honden weer handelbaar te maken en we beleven met hen de vreugde of het verdriet als het goed of slecht gaat met de dieren. “Hij moet wel bij iemand die doof is. En de buren ook,” zegt een verzorgster die bang is dat er weinig mensen voor Rufus komen. “Maar met die training hebben we gezien dat ie het ook echt wel kan, stil zijn.”

Na weken van liefkozend toespreken laat Tilly, een van de oudste vrijwilligers in het asiel zien hoe een verwaarloosde kat uit zijn mand kruipt en zij hem over zijn kopje kan aaien. “Kijk,” zegt ze vol trots, “daar doe je het voor, voor onze dierbaren.”

In het kort

Achter de schermen van een groot dierenasiel vangen gedreven medewerkers en vrijwilligers huisdieren op, verzorgen en trainen deze en proberen de dieren weer onder te brengen bij een goed baasje. Van zielige straatkatten en afgedankte konijnen tot levensgevaarlijke honden; alles komt er in een onophoudelijke stroom binnen. Al snel blijkt sprake van een gespannen relatie tussen mens en dier, maar de liefde van het personeel voor de dieren is onvoorwaardelijk.

Locatie DOA

Deze documentaire is gefilmd in DOA het asiel van Amsterdam
Het zal je maar gebeuren: je wordt gedumpt, verwaarloosd, aangereden, je bent doodziek. Dat overkomt helaas veel dieren. Gelukkig kunnen ze dan op DOA rekenen. Wij zijn er voor deze kanjers, al meer dan honderd jaar. Met veel kennis, ervaring en een groot hart voor dieren. Bij DOA komen de dieren altijd op de eerste plaats. Dieren die nergens anders terecht kunnen, krijgen bij ons een tweede kans en alle zorg en aandacht die ze nodig hebben. Van eten en drinken tot een schoon hok, van medicijnen en medische ingrepen tot een broodnodige knuffel.

IDFA 2020

“Visueel uitermate fraaie documentaire van de Nederlandse filmmaker Saskia Gubbels over de dagelijkse praktijk van een Amsterdams dierenasiel. (…) Aangrijpend portret van het gebutste dier én de gebutste mens. Beide partijen doen hun best, maar soms gaat het gewoon niet.” – Volkskrant